محمد بن عبداللَّه مشهور به حاكم نيشابوري از بزرگان محدثين و فقها و مورخين اسلام است. معروف است كه وي با دو هزارتن از مشايخ در بلاد مختلف ديدار و مباحثه كرده و از آنان حديث شنيده است. ابوعبداللَّه در سال 359 ق قاضي نيشابور شد و در نزد شاهان آل‏بويه و ساماني حرمت و تقرب داشت. كتاب معروف او در حديث "المُسْتَدْرَكُ بَيْنَ الصحيحين" است. كتاب تاريخ نيشابور يا تاريخ علماي نيشابور از تأليفات ديگر اوست.